Η δική τους, μακρινή δικαιοσύνη

Του Θανάση Καμπαγιάννη Δικαστές που κρίνουν ότι ο πρωτοδίκως καταδικασθείς δεν είναι ύποπτος τέλεσης νέων εγκλημάτων, αν και αυτός έχει καταδικαστεί για συνέργεια σε ανθρωποκτονία και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση που δρούσε με το δόγμα «ό,τι κινείται σφάζεται» (Μικρή λεπτομέρεια: το δόγμα δίδασκε στα μέλη ο πρωτοδίκως καταδικασθείς). Εισαγγελείς που υμνούν το τεκμήριο της αθωότητας μέχρι το αμετάκλητο της καταδίκης. Ψυχιατρικές πραγματογνωμοσύνες και κοινωνικοί λόγοι που λαμβάνονται σοβαρά υπόψιν από την έδρα. Αναστολή της πρωτόδικης ποινής μέχρι την εκδίκαση της έφεσης, το πολυπόθητο 497 του ΚΠΔ, που μάταια ζητείται σε τόσες και τόσες υποθέσεις ήσσονος σημασίας, χορηγείται σε βαρύτατης απαξίας αξιόποινες πράξεις. Μέχρι να δούμε τη δικαιοσύνη να λειτουργεί έτσι στην δικαστηριακή καθημερινότητα… μέχρι τότε: σήμερα η δικαστική εξουσία έβγαλε από τη φυλακή (με θετική εισαγγελική πρόταση και απόφαση κατά πλειοψηφία) τον οργανωτή του χρυσαυγίτικου τάγματος εφόδου που δολο...