Ζήτημα πολιτικής ηθικής

Με επιστολή του στον πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, έκανε γνωστό ότι εντάσσεται σε αυτήν ο ανεξάρτητος βουλευτής Ηρακλείου, Ιωάννης Μιχελογιαννάκης. Ανάλογη επιστολή έστειλε και ο ίδιος ο βουλευτής, για το τυπικόν της υπόθεσης.

Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα μείζον ηθικό ολίσθημα και μάλιστα από ένα Κομματικό φορέα ο οποίος ευαγγελίζεται να φέρει την αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος της χώρας.

Ο κ. Μιχελογιαννάκης, ένθερμος υποστηρικτής του Γεωργίου Παπανδρέου Β΄, εξελέγη βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ το 2009, από το οποίο αποχώρησε μετά την ψήφιση του δευτέρου μνημονίου, λίγο πριν τις εκλογές του Μαΐου του 2012 εντάχθηκε ως συνεργαζόμενος στη ΔΗΜΑΡ με την οποία επανεξελέγη και στις εκλογές του Ιουνίου.

Διαφώνησε ξανά μετά τη λήψη των μέτρων και βλέποντας τη δημοσκοπική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, έκανε αμέσως την κίνηση να ενταχθεί σε αυτό.

Η πορεία δείχνει ότι ο βουλευτής Ηρακλείου εκείνο που τον ενδιαφέρει είναι να διατηρήσει. «πάση θυσία» μια θέση στο Κοινοβούλιο και προσπαθεί να δικαιολογήσει τις οβιδιακές πολιτικές μεταμορφώσεις του, επενδύοντάς την με ιδεολογήματα που δεν πείθουν πλέον.

Θα έπρεπε όμως ο ΣΥΡΙΖΑ να εντάξει στις τάξεις του ένα βουλευτή ο οποίος εξελέγη με τις ψήφους άλλου Κόμματος στις προηγούμενες εκλογές; Προφανώς όχι.

Σύμφωνα με την ηθική ο κ. Μιχελογιαννάκης ήταν σωστό να μείνει στο χώρο των ανεξάρτητων και στις επόμενες εκλογές, όποτε και εάν γίνουν αυτές, να ενταχθεί στο ψηφοδέλτιο του νέου Κόμματος το οποίο επέλεξε.

Τα υπόλοιπα είναι λόγια φτωχά που φτωχαίνουν και την πολιτική ηθική, όση έχει απομείνει ακόμη.