Η κυβερνητική «σταθερότητα» διαφθείρει την νομιμότητα στο έθνος

Ντίνος Κουτσολιούκος

Μία ακόμα φορά, η κυβέρνηση, για να διαφυλάξει την σταθερότητα της, βλέπε κοινοβουλευτική πλειοψηφία, διαστρέφει την κρατική νομιμότητα παραβιάζοντας και το γράμμα αλλά και το πνεύμα του συντάγματος στην περίπτωση του αυταρχικού, εάν όχι απολυταρχικού, κλεισίματος της ΕΡΤ.

Η κυβέρνηση Σαμαρά, έχοντας παραβιάσει το πνεύμα και το γράμμα του συνταγματικού νόμου περί νομοθετικών πράξεων, ξανά και ξανά και ξανά, από την σύσταση της, μεγαλούργησε και στην περίπτωση της ΕΡΤ τον περασμένο Ιούνιο και την έκλεισε με διάταγμα μέσα σε διάστημα μερικών ωρών, χρησιμοποιώντας, η μάλλον εκμεταλλευόμενη, ακόμα μία φορά τον έκτακτο νόμο νομοθετικών πράξεων. Μετά, η κυβέρνηση άφησε να περάσει η προθεσμία των τριών μηνών χωρίς να παρουσιάσει τον νόμο περί κλεισίματος της ΕΡΤ στην Βουλή για την συνταγματικά επιβεβλημένη κοινοβουλευτική έγκριση και υπερψήφιση. Ένεκα τούτου, η νομοθετική της πράξη εναντίον της ΕΡΤ φαίνεται να βρίσκεται «εκτός συνταγματικού τόξου», για να παραφράσω το αγαπημένο σλόγκαν της εθνικής μας συνταγματικής ιδιοφυίας, του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου.

Απτόητη η κυβέρνηση Σαμαρά, και περιφρονώντας, η ίσως «παραβλέποντας, της δικιά της παράνομη στάση έναντι του θεσμού της κρατικής τηλεόρασης και ραδιοσταθμού, αποφάσισε ότι οι μόνοι παράνομοι ήταν οι εναπομείναντες, και όπως καταλήξαμε, μάλλον αντισυνταγματικά απολυθέντες «πρώην» υπάλληλοι της ΕΡΤ που συνέχιζαν να μεταδίδουν πληροφορίες και νέα στο πανελλήνιο. Και έτσι φτάσαμε στην αστυνομική έφοδο και έξωση των «απολυθέντων» υπαλλήλων, υποστηρίζοντας και δικαιολογώντας την αυταρχική αυτή επίδειξη πυγμής, σαν μία αναγκαία και αυτονόητη επιβολή του νόμου στην Ελλάδα.

Κανένας ήχος και κανένα συννεφάκι δεν πέρασε από τα κεφαλάκια της κυβερνητικής ηγεσίας, ότι δηλαδή η κυβέρνηση, έχοντας ήδη παραβιάσει το σύνταγμα συντηρώντας και διατηρώντας παράνομα τα αποτελέσματα της νομοθετικής της πράξης εναντίον της ΕΡΤ, ήταν η τελευταία που είχε το δικαίωμα να μιλάει περί νομιμότητας, και περί την ανάγκη επιβολής του νόμου στην ελληνική επικράτεια.
Αυτή η στάση είναι βασικά και η τυπική στάση όλων των κυβερνητικών ηγεσιών της Μεταπολιτευτικής γενεάς. Όταν οι κυβερνήσεις παραβιάζουν τους νόμους, αυτές οι παραβιάσεις δεν μετράνε. Όταν άλλοι, και ιδιαίτερα οι αντιστεκόμενοι στις κυβερνητικές διαταγές παραβιάζουν τους νόμους, αυτό μετράει και παραμετράει, και ο νόμος, πάντα επιλεκτικά και πάντα αυθαίρετα, επιβάλλεται από την κυβερνητική εξουσία πάραυτα και με τυμπανοκρουσίες.

Κοινοβουλευτική εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, στο ραδιόφωνο του REAL FM, περιφρονητικά και άκρως ακατάδεχτα, περιόριζε την σημασία της κυβερνητικής παραβίασης του συντάγματος με την μη εμπρόθεσμη επικύρωση της νομοθετικής πράξης από την Βουλή των Ελλήνων, σαν μία απλή, και λίαν ασήμαντη «νομοτεχνική» λεπτομέρεια!!

Η ξεδιαντροπιά των πολιτικών των κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης κυριολεκτικά δεν έχει κανένα όριο. Έχει γεμίσει τους αιθέρες σαν ένα δηλητηριώδες αέριο που κατάστρεψε και συνεχίζει να καταστρέφει το πολιτικό σύστημα του έθνους, και, φυσικά, βάζοντας την πατρίδα σε τροχιά αυτοκαταστροφής.

Η στήλη έχει διατυπώσει ένα αυτονόητο νόμο στην πολιτική ζωή ενός έθνους. Η αυθαίρετη και η συστηματικά επιλεκτική επιβολή του νόμου στην επικράτεια μίας χώρας, βλέπε την Ελλάδα π.χ., ισοδυναμεί με μία βασική αναίρεση της νομιμότητας στον τόπο συνολικά και καθολικά. Από ψυχολογικής σκοπιάς, ο μέσος πολίτης παύει να υποστηρίζει και να υπακούει τους νόμους της πολιτείας όταν βλέπει γύρω του, την πολιτική και κρατική εξουσία και ηγεσία να επιβάλλει τον νόμο αυθαίρετα, όταν και εναντίον όποιου στόχου επιλέγει και να αγνοεί και να τρέφει την ανομία πάλι όταν και όπου αυτή αποφασίζει.

(Στην ψυχολογία υπάρχει ένα βασικό επικυρωμένο και αναγνωρισμένο πείραμα που καταδεικνύει ότι ο πιο ισχυρός εθισμός σε μία κατάσταση ή σε ένα συμβάν πραγματοποιείται όταν αυτή η κατάσταση ή το συμβάν δημιουργείται σε χρόνο ανύποπτο, χωρίς καμία μέθοδο ή οργάνωση. Για αυτό και στο καζίνο ο χαρτοπαικτικός εθισμός είναι τόσο δυνατός και ακατανίκητος, διότι ο χαρτοπαίκτης κερδίζει μόνο και πάντα σε χρόνο ανύποπτο, σε στιγμή εντελώς αναπάντεχη και απρόβλεπτη. Χρησιμοποιώντας λοιπόν αυτήν την θεωρία στη κοινωνία και στο θέμα της επιβολής του νόμου σε μία πολιτεία, ο καλύτερος τρόπος να γαλουχήσεις ένα έθνος στην ανομία, στην παρανομία, είναι να δημιουργείς καταστάσεις όπου η επιβολή του νόμου, ή η υποστήριξη της ανομίας, λαμβάνει χώρα πάντα σε χρόνο ανύποπτο, πάντα αναπάντεχα, χωρίς ειρμό, χωρίς κανένα σύστημα, ή οιαδήποτε οργάνωση. Όταν ξαφνιάζεις τον πολίτη ξανά και ξανά, απροσδόκητα, είτε με την εφαρμογή, είτε με την παράβλεψη ενός νόμου, τότε μαθαίνεις τον πολίτη να αψηφά τελείως τους νόμους, και να παραδέχεται και να αποδέχεται την ανομία. Έτσι καταφέρνει η πολιτική ηγεσία να διαφθείρει το αίσθημα του νόμου και της νομιμότητας σε μία χώρα, διαφθείροντας όλους τους πολίτες συνολικά.)

Σε αυτή την στήλη είχα επανειλημμένα επισημάνει και κατακρίνει την άκρως αυθαίρετη και επιλεκτική εφαρμογή των νόμων από τις ελληνικές κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης, και όχι μόνο, και εν προκειμένω, από την προκείμενη κυβέρνηση Σαμαρά. Ο Αντώνης έδειξε μία φορά και για πάντα που στέκεται στην τραμπάλα ανάμεσα στην «σταθερότητα» της κυβερνητικής του πλειοψηφίας και στην διαφθορά της συνταγματικής νομιμότητας, τον καιρό της εξεταστικής επιτροπής εναντίον του κ. Παπακωνσταντίνου.

Ο κ. Σαμαράς αποφάσισε τότε να υποστηρίξει και να προστατεύσει τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο από την έρευνα εκείνης της επιτροπής, με το αποτέλεσμα ότι το τελικό πόρισμα εκείνης της, (συνταγματικά, πολιτικά και νομικά απίστευτης), εξεταστικής επιτροπής, όχι μόνο παράβλεψε κάθε ενέργεια του Βαγγέλη σχετικά με την λίστα Λαγκάρντ, αλλά και του επικύρωσε και την παραδρομή οιουδήποτε ενδεχόμενου πολιτικού ή άλλου τύπου εγκλήματος.

Ο Αντώνης έλαβε θέση, τότε, μια για πάντα, υπέρ της κυβερνητικής σταθερότητας, με κάθε μέσο, ακόμα και όταν και εάν αυτό το μέσο θα μπορούσε να έθετε σε κίνδυνο ή σε αμφισβήτηση την νομιμότητα της κυβέρνησης του. Και ο χαρακτήρας της συγκυβέρνησης Σαμαρά/Βενιζέλου, χαράχτηκε σε πολιτικό γρανίτη. Με γεια μας. Και εις ανώτερα, διότι οι υπερτραφείς Έλληνες που μασάνε το μεταπολιτευτικό κουτόχορτο μία ολόκληρη γενεά έχουν συνηθίσει στην διαστροφή και διαστρέβλωση της νομιμότητας στην χώρα, μία κατάσταση που κοντεύει, εάν δεν έχει ήδη γίνει, εισχωρήσει και αλλοιώσει το εθνικό DNA.

Αλλά ευτυχώς υπάρχουν οι Γερμανοί της Μέρκελ , οι καβαφικοί βάρβαροι, που δεν έχουν την ευγένεια να περιμένουν προ των πυλών, παρά είναι εδώ και μας χορεύουν όλους στο ταψί. Εκτός από τους πλουσίους, φυσικά, και εκείνους τους 60,000 Έλληνες μεγαλοκαταθέτες του εξωτερικού, που παραμένουν άπιαστοι και άγγιχτοι, ελέω των τριών μνημονιακών κυβερνήσεων.

Πηγή:www.reporter.gr