Πότε θα ξεπουλιάσει η ελπίδα
Η είδηση προκαλεί σοκ και οργή. Ένας 28χρονος σκοτώθηκε σε
εστιατόριο στην πλατεία Ομόνοιας στην Αθήνα από ένα μπράβο, που κλήθηκε από
ιδιοκτήτη εστιατορίου, επειδή του ζητήθηκε να καταβάλει τα δεδουλευμένα σε μια
κοπέλα, φίλη του θύματος.
Ο νεαρός άνδρας, πατέρας ενός ανήλικου παιδιού, με μόνιμη
κατοικία στην Ηλεία πήγε στο εστιατόριο συνοδεύοντας την πρώην εργαζόμενη μαζί
με ένα ακόμη φίλο τους.
Ο εστιάτορας μόλις πληροφορήθηκε το σκοπό της επίσκεψης
ειδοποίησε τον μπράβο ο οποίος χτύπησε μέχρι θανάτου τον 28χρονο.
Αυτά τα φαινόμενα δεν είναι ξένα στον τόπο. Θα μπορούσε να
πει κανείς ότι δεν είναι λίγοι οι εργοδότες οι οποίοι εφαρμόζουν τέτοιες
μεθόδους, εκμεταλλευόμενοι την απουσία των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους
εδώ και χρόνια. Δεν εμφανίστηκαν, αυτά τα φαινόμενα, την περίοδο της κρίσης,
προϋπήρχαν, απλά εντάθηκαν αυτή την περίοδο της οικονομικής κρίσης.
Στην Ελλάδα πολλοί σκιτζήδες έγιναν επιχειρηματίες, μικροί ή
μεγάλοι, ακολουθώντας την τακτική τη μη πληρωμής. Δεν κατέβαλαν το ΦΠΑ, δεν
πλήρωναν φόρους και εργοδοτικές εισφορές, ενώ κατέβαλλαν με μεγάλη καθυστέρηση
μισθούς και μεροκάματα, χωρίς να έχουν την παραμικρή επίπτωση. Αργότερα ερχόταν
το κράτος το οποίο ουσιαστικά τους επιβράβευε, αφού τους χάριζε τα πρόστιμα και
έκανε συνεχείς ευεργετικές ρυθμίσεις προκειμένου να αποπληρώσουν το χρέος τους.
Με απλά λόγια η ίδια η πολιτεία, με αυτό τον τρόπο, υπέσκαπτε
την έντιμη επιχειρηματικότητα και αναδείκνυε τους απατεώνες, οι οποίοι συνήθως
είχαν την στήριξη πολιτικών πατρώνων.
Στις άλλες χώρες της Ευρώπης τα πράγματα ήταν και είναι
εντελώς διαφορετικά. Όποιος δεν πληρώσει το ΦΠΑ στην ώρα του διώκεται ποινικά
και οδηγείται στη φυλακή ως κλέφτης. Τις εργοδοτικές εισφορές πρέπει να τις
καταβάλλει μέσα σ’ ένα μήνα, ενώ το αργότερο σε 15 ημέρες πρέπει να έχει
πληρώσει τους εργαζομένους. Σε διαφορετική περίπτωση η επιχείρηση κλείνει, με
την απλή και σωστή λογική ότι υπονομεύει την υγιή επιχειρηματικότητα.
Στην Αθήνα αλλά και σε άλλα μεγάλα αστικά κέντρα, μηδέ του
Ηρακλείου εξαιρουμένου, είχαμε και έχουμε τις απειλές σε βάρος εργαζομένων από
«παιδιά της νύχτας» που αναλαμβάνουν έναντι αμοιβής να… συνετίσουν όσους
διαμαρτύρονται. Εάν κάποιος προσφύγει στη Δικαιοσύνη, βάση του νομοθετικού
πλαισίου που υπάρχει, δεν πρόκειται να βρει το δίκιο του, οι επιπτώσεις είναι
πολύ μικρές και το πιθανότερο είναι να έχει άλλου είδους προβλήματα.
Όλα αυτά είναι σε γνώση των ξένων μέσων ενημέρωσης άλλα και
των εταίρων μας και μάλιστα έχουν περιγραφεί σε εκτενές ρεπορτάζ του Γερμανικού
περιοδικού «Σπίγκελ», όπου αναφέρεται ότι ένας επιχειρηματίας στην Ελλάδα εφόσον
δεν πληρώνει ασφαλιστικές εισφορές και τους εργαζόμενους είναι κερδισμένος,
διότι οι ποινές και τα πρόστιμα που προβλέπονται από την Ελληνική νομοθεσία
είναι πολύ μικρά και ουσιαστικά βγαίνει κερδισμένος.
Μπορούμε να ευχηθούμε μετά το περιστατικό της δολοφονίας
αυτά τα περιστατικά να μειωθούν και να εξαφανιστούν. Θα είναι όμως μια ευχή η
οποία δεν πρόκειται να πιάσει τόπο. Και αυτό γιατί ακόμη και την περίοδο της
μεγάλη κρίσης και των δεινών εργαζομένων και μισθωτών, η πολιτεία όχι δεν έχει
εντείνει τους ελέγχους αλλά τους έχει περιορίσει δραματικά. Πλέον και με νόμο
ένας εργοδότης μπορεί να καθυστερήσει τρεις μήνες την καταβολή του γλίσχρου
μισθού στους εργαζόμενους που έχει στη δούλεψή του.
Το μεγάλο ερώτημα είναι άλλο. Μέχρι πότε εργαζόμενοι και
μισθωτοί θα υπομένουν την καταπάτηση κάθε δικαιώματος που τους έχει απομείνει,
μέχρι πότε θα φωλιάζει μέσα τους ο φόβος, μέχρι πότε θα υπομένουν την
καταπάτηση της αξιοπρέπειάς τους.
Όταν αποφασίσουν να ξεσηκωθούν τότε θα ξεπουλιάσει και η
ελπίδα.
Κ. Θ. Βασιλάκης
