Το ξύπνημα της κοινωνίας ξεκίνησε

Αργά αλλά σταθερά οδηγείται η χώρα σε εξελίξεις που θα καθορίσουν το μέλλον της. Η σημερινή πολιτική ηγεσία αποδεικνύεται ανίκανη να διαχειριστεί ακόμη και απλά πράγματα, δεμένη πισθάγκωνα και καθοδηγούμενη από τα μεγάλα ντόπια συμφέροντα. Η Ελλάδα δεν μπόρεσε να γίνει καπιταλιστική χώρα όπως οι περισσότερες της Δυτικής Ευρώπης, μετά τη λήξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Μετά τον εμφύλιο πόλεμο, στον οποίο μας οδήγησε ο ξένος παράγοντας, επενδύοντας στη βία και στην ανοησία των κρατούντων, η χώρα μετατράπηκε σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ, που αποφάσιζαν για τα πάντα ακόμη και με ποιο εκλογικό σύστημα θα γινόταν οι εκλογές.

Η δικτατορία των συνταγματαρχών έδωσε τη χαριστική βολή σε μια χώρα που δεν έζησε την βιομηχανική επανάσταση, ενώ είναι ουραγός στην τεχνολογική. Αντιθέτως είχαμε και έχουμε μια πολιτική τάξη η οποία ήταν και είναι υποτελής στους ξένους, και λειτουργεί με βιαιότητα και παραβίαση του συντάγματος και των νόμων, σε βάρος της πλειοψηφία του λαού.

Όσοι ήταν… υποτελείς στην εξουσία ελάμβαναν και το ξεροκόμματό τους, ένα διορισμό, μια μετάθεση, ένα σβήσιμο κλήσης. Αυτή όμως η εξουσία ήταν… υποτελής στους οικονομικά ισχυρούς της χώρας στους οποίους έκαναν όλα τα χατίρια. Εξάλλου αυτοί οι ισχυροί έχοντας αγοράσει τον Τύπο και τα ΜΜΕ τους εκβίαζαν, ενώ τους είχαν και στο χέρι λόγω των διαφόρων οικονομικών εξυπηρετήσεων.

Οι αποκαλύψεις είναι γνωστές. Μεγάλα ποσά κατέληγαν στα ταμεία των δύο, κυρίως, μεγάλων Κομμάτων, ενώ αρκετοί βουλευτές των… ακριβών εκλογικών περιφερειών, δεχόταν την οικονομική βοήθεια οικονομικών παραγόντων, αρκεί να ήταν πειθήνιοι στη συνέχεια. Εξάλλου είναι γνωστό ότι οι ισχυρότεροι δεσμοί, είναι οι δεσμοί της διαπλοκής.

Και τώρα στη μεγάλη κρίση, που μας οδήγησαν αυτοί, προσπαθούν να γίνουν και οι σωτήρες μας, με μια κοινωνία να λειτουργεί ακόμη στη λογική «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω». Η πλαστή ευημερία των δανεικών ευνούχισε ένα μεγάλο μέρος αυτής της κοινωνίας, που θεωρεί ότι σιωπώντας θα διασώσει μέρος των όσων κατέχτησε.

Μετά το 1974 στη χώρα κυριάρχησε σταδιακά η «Δημοκρατία του Κόμματος» και όχι των πολιτών. Το συμφέρον της χώρας και των πολιτών της υποτάχθηκε στο ατομικό συμφέρον του κόμματος και των πολιτικών που βρισκόταν στην εξουσία. Η πλειοψηφία των αποφάσεων έχει ληφθεί σε αυτή τη λογική.

Είναι λοιπόν δυνατόν οι ίδιοι πολιτικοί που μας έφεραν σε αυτό το σημείο να μας βγάλουν από την κρίση. Όχι.

Προκειμένου να διασωθούν έχουν γίνει υποτελείς στον ξένο παράγοντας και στο αδηφάγο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, ενώ γελοιοποιούνται κάνοντας μερικές φορές τους… επαναστάτες. Στο εσωτερικό εξακολουθούν να συμπεριφέρονται σαν «αγάδες» θεωρώντας πως αυτός ο λαός θα συνεχίσει να τους υπακούει υπό το φόβο μην τυχόν και χάσει τα κεκτημένα τα οποία αφαιρούνται λίγα- λίγα. Η μέθοδος του αργού θανάτου.

Φαίνεται όμως ότι τα λαδάκι της εξουσίας τους αρχίζει να τελειώνει. Σιγά- σιγά ο κόσμος αρχίζει και αντιλαμβάνεται που μας οδηγούν και αντιδρά. Ο φόρος για τα ακίνητα που πλήττει τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, αφού πλέον μόνο η θάλασσα σε αυτή τη χώρα δεν έχει φορολογηθεί, οδηγεί σε εξελίξεις.

Το συλλαλητήριο των αγροτών στο Ηράκλειο ήταν ένα μήνυμα. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι μια ηγεσία που θα ενώσει το λαό και θα δώσει προοπτική για ένα αξιοπρεπές μέλλον.

Υπάρχει αυτή η ηγεσία; Ή πρέπει να περιμένουμε να τη δημιουργήσει η κρίση που θα εντείνεται με το χρόνο. Είδομεν.