Τι κοινό έχουν ο Α. Τσίπρας με τον Α. Παπανδρέου και ο ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ; Τους αντιπάλους τους!

Του Γιώργου Λακόπουλου

Ας ξεκινήσουμε με ένα ερώτημα: «Σε ποιόν ανήκει  ο Ανδρέας Παπανδρέου;».  Υπάρχουν πολλές απαντήσεις-  ανάμεσά τους και η εξής: «Πάντως όχι σε εκείνους που έχουν παραβιάσει  τις πολιτικές παρακαταθήκες του».
Μπορούν να διεκδικούν ιδιοκτησιακά δικαιώματα στη μνήμη του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ όσοι έχουν βάλει στο χρονοντούλαπο τις αρχές της Διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη;  Όσοι  αλλοίωσαν το χαρακτήρα του ΠΑΣΟΚ  και το πήγαν στο ΔΝΤ;  Όσοι  το έκαναν  παράρτημα της Δεξιάς του Σαμάρα, ή επιδιώκουν να κάνουν  δεκανίκι της Δεξιάς της οικογένειας Μητσοτάκη; Πολύ περισσότερο, όσοι προσπαθούν να εξαφανίσουν τα σύμβολα και το όνομά του,  μαζί με την σοσιαλιστική ιδεολογία του και τη μνήμη του  -αφού την κατακρεουργήσουν  πρώτα;
Μπορούν να επικαλούνται τον Ανδρέα Παπανδρέου όσοι διέσπασαν το κόμμα του;  Όσοι έθεσαν τη λειτουργία του στην κρίση μιντιαρχών και οικονομικών παραγόντων; Όσοι συναγελάζονται με τους υβριστές του και όσους τον έστειλαν στο Ειδικό Δικαστήριο, ή τους επιγόνους τους; Όσοι  συκοφαντούν τα  πεπραγμένα των κυβερνήσεων του και λοιδορούν τις μεγάλες επιλογές του;
Όλοι αυτοί μπορούν από τη μια να τον επικαλούνται και από την άλλη να στρέφονται εναντίον όσων αποτιμούν θετικά την αντίληψη της ιστορίας εκ μέρους του, που τον οδήγησε στην ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, ως λαϊκού ριζοσπαστικού κινήματος -αντί για την στοίχιση του με τις επιλογές του κατεστημένου της εποχής;

Γιατί ο Τσίπρας τάραξε τα νερά

Η συζήτηση πώς αποτιμάται σήμερα το ιστορικό αποτύπωμα του Ανδρέα Παπανδρέου, έχει νόημα αν αναζητούμε  πόσο επίκαιρες είναι οι πολιτικές και ιδεολογικές τομές που επέφερε στο πολιτικο σύστημα και την κοινωνία. Αρα και ποιος τις ενστερνίζεται ή ποιος τις  παραμορφώνει. Αυτή η συζήτηση με αυτή την έννοια  ήλθε στο προσκήνιο με όσα έγραψε  ο Πρωθυπουργός Αλέξης  Τσίπρας για τον Ανδρέα Παπανδρέου στο Dοcumento, ανήμερα της επετείου από την  ίδρυση του ΠΑΣΟΚ.
Περιέργως το, έτσι κι αλλιώς ενδιαφέρον, άρθρο προκάλεσε ανησυχία, αν όχι πανικό στο σημερινό ΠΑΣΟΚ!  Ακολούθησαν με δηλώσεις  και άρθρα …κατά του Τσίπρα. Ακατανόητη αντίδραση.  Ό,τι έγραψε ο Πρωθυπουργός ήταν θετικό για τον ιδρυτή του  ΠΑΣΟΚ.
Συνεπώς, οι πρώτοι που έπρεπε να ικανοποιηθούν είναι όσοι ανήκουν σήμερα στο ΠΑΣΟΚ. Αντί γι’ αυτό επιδόθηκαν ακόμη και σε υβρεολόγιο- αν δει κανείς την αρθρογραφία Λοβέρδου και άλλα παρεμφερή κείμενα. Αποκάλυψαν έτσι την αγωνία τους: ο Τσίπρας είναι εκ των πραγμάτων διεκδικητής της πολιτικής παρακαταθήκης του Ανδρέα Παπανδρέου. Το απέδειξε άλλωστε η μετακίνηση των οπαδών του ΠΑΣΟΚ προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το πράγμα όμως ξέφυγε από κάθε λογική όταν έσπευσαν προς επικουρία τους  ο… ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσωπικά και ο Άδωνις Γεωργιάδης. Δημιουργήθηκε έτσι μια εκπληκτική εικόνα: από τη μια η Φώφη κ.λ.π. με τον νεομητσοτακισμό και τους ακραίους της Δεξιάς και από την άλλη ο Τσίπρας. Η εικόνα τα λέει όλα.
Οι προσεκτικοί μάλιστα παρατήρησαν ότι οι περισσότεροι από όσους… οργίσθηκαν για το άρθρο επιτέθηκαν στον Πρωθυπουργό, αλλά  δεν υπερασπίσθηκαν και με ιδιαίτερο σθένος τις αρχές του Ανδρέα Παπανδρέου. Έτσι και σ’ αυτό το επίπεδο προέκυψε ποιος τις προτάσσει και ποιος θέλει  να ξεχαστούν… Ειδικά αν θυμηθούμε ποιοι πήραν μόλις πρόσφατα μέρος στην επιχείρηση αγιοποίησης του Κώστα Μητσοτάκη.

Πες μου ποιος σε πολεμάει να του πω ποιος είσαι

Αναπόφευκτα η επικαιρότητα που δημιουργήθηκε έθεσε το πραγματικό ερώτημα: είναι ο ΣΥΡΙΖΑ το νέο ΠΑΣΟΚ και ο Αλέξης Τσίπρας συνεχιστής του Ανδρέα  Παπανδρέου – τηρουμένων των αναλογιών και στις δυο περιπτώσεις;
Η απάντηση βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας. Ναι, είναι. Είτε πράγματι ο Τσίπρας ήθελε να προκαλέσει συνειρμούς ή όχι, είτε όχι, με το άρθρο του αυτό ακριβώς συνέβη. Πριν από όλα επειδή η ΝΔ του Μητσοτάκη, και το ΠΑΣΟΚ της Γεννηματά αντιμετώπισαν συντονισμένα τον Πρωθυπουργό, όπως αντιμετώπιζαν τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης τον Ανδρέα η Δεξιά και το Κέντρο της εποχής: με φόβο.
Τους φόβιζε αυτό που εκπροσωπούσε ιδεολογικά και πολιτικά και ο φόβος εκδηλώνονταν με προσπάθειες να φορτισθεί αρνητικά το όνομά του. Αυτό δεν γίνεται σήμερα με τον Τσίπρα;
Είναι παράδοξο ότι προκαλούνται τέτοιες αντιδράσεις, όχι μόνο από εκείνους που θέλουν να εμφανίζονται ως κληρονόμοι του Α. Παπανδρέου -αλλά κάνουν ό,τι μπορούν για να σβήνουν την κληρονομιά του και τη μνήμη του-  αλλά και και από εκείνους στους οποίους δεν πέφτει λόγος.
Ποιος θα το περίμενε ότι θα πυροβολούσαν τον Πρωθυπουργό, επειδή έγραψε τη γνώμη του για τον Παπανδρέου και η ΝΔ του  νεομητσοτακισμού και του Γεωργιάδη και οι γόνοι ιστορικών ονομάτων του ΠΑΣΟΚ….
Έτσι όμως, χωρίς να το καταλάβουν ανέδειξαν τη σημασία του  άρθρου και απέκτησε πραγματικό νόημα η συζήτηση για τον ιστορικό συσχετισμό του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ και του Ανδρέα με τον Τσίπρα.

Αν δεν διαδέχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ το ΠΑΣΟΚ, πώς πήρε 35%;

Αν μιλάμε για  τις πραγματικές πολιτικές εξελίξεις, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το νέο ΠΑΣΟΚ, ήτοι ο κεντρικός πολιτικός φορέας της ευρύτερης Δημοκρατικής Παράταξης, απέναντι στη  ΝΔ και τη Δεξιά γενικότερα. Από αυτή την άποψη ασφαλώς ο Τσίπρας  ενστερνίζεται και συνεχίζει την πολιτική αντίληψη που χαρακτήριζε τις  επιλογές του Ανδρέα Παπανδρέου. Χρειάζεται και ρώτημα;
Το ΠΑΣΟΚ από μικρό κόμμα που το κατεστημένο της εποχής θεωρούσε ακραίο και επικίνδυνο για το πολιτικό σύστημα, άλλαξε τη φορά των πραγμάτων στην Ελλάδα, ανατρέποντας την κυριαρχία της Δεξιάς. Δεν ήταν η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 αντίστοιχη με την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981;
Υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό, αν λάβουμε υπόψη τα γεγονότα και ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχει κάνεις για τα δυο κόμματα;
Ο Αλέξης Τσίπρας, όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου κέρδισε την εμπιστοσύνη της ευρύτερης Δημοκρατικής παράταξης -των Κεντροαριστερών, των Αριστερών και των Κεντρώων -και τη μετέφρασε σε χειροπιαστό πολιτικό αποτέλεσμα. Ίσως σε συνθήκες πολύ δυσμενέστερες από εκείνες που είχε να αντιμετωπίσει ο Ανδρέας.
Δεν συγκρίνονται ούτε η διαδρομή ούτε η προσωπικότητα των δυο ανδρών. Ούτε ο Τσίπρας εμφανίσθηκε ποτέ ως αντίγραφο του Παπανδρέου -και πώς θα μπορούσε; Αλλά δεν είναι ο Τσίπρας και ο Παπανδρέου που έχουν γίνει στόχος της Δεξιάς – ο Παπανδρέου και μετά θάνατον- επειδή πρωτίστως απέρριψαν  τις πρακτικές χειραγώγησης της πολιτικής από την οικονομική εξουσία; Τα ίδια συμφέροντα και οι ίδιοι άνθρωποι, δεν κάνουν στον Τσίπρα όσα έκαναν στον Παπανδρέου;
Προφανώς ο Τσίπρας δεν είναι ο «νέος Ανδρέας», όπως αναφέρουν προβοκατόρικα κάποιοι ανάλατοι αναλυτές. Αλλά είναι ο πρώτος πολιτικός ηγέτης της προοδευτικής παράταξης που ξαναπιάνει το νήμα από εκεί που το άφησε ο Παπανδρέου, ή  ακριβέστερα από εκεί που το έκοψαν οι επίγονοί του.
Προφανώς αυτό ενοχλεί τους συνασπισμένους μιντιάρχες, τις ηγεσίες των φιλικών τους κομμάτων που συγκυβέρνησαν πριν τον Τσίπρα και τους φιρφιρίκους με τις  θεωρίες του γλυκού νερού  που προσπαθούν  αντιστρέψουν ακόμη και  τα δεδομένα.
Π.χ.  στις εκλογές ο Τσίπρας έχει πάρει 35% και η Φώφη 6%.  Αυτός είναι  ο συσχετισμός της κάλπης και ισχύει ως τις επόμενες εκλογές. Αν δεν έχει σημασία η συμπεριφορά του εκλογικού  σώματος, τότε τι έχει; Τα «νταμπλ σκορ» του Μαρατζίδη;

Ο Ανδρέας του… Γεωργιάδη

Ας πάμε τώρα στις αντιδράσεις. Καλά οι Πασόκοι, θέλουν να επαναπατρίσουν ψήφους ή να μη χάσουν και αυτούς που έχουν αν μεταλλαχθούν σε κάτι που δεν θα είναι ΠΑΣΟΚ. Αλλά ποιο λόγο είχε ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης να σχολιάσει ένα άρθρο που αφορά  έτσι κι αλλιώς την αντίπαλη παράταξη;
Τι εννοούσε λέγοντας για το άρθρο του Τσίπρα «Δεν τον ακολουθούμε στη βουτιά στο χθες. Με ενδιαφέρει πως θα είναι η Ελλάδα του 2030, όχι πως ήταν η Ελλάδα του 1980»; Μήπως ότι  έχει ο ίδιος λόγο σε ό,τι αφορά τον Ανδρέα Παπανδρέου- εξισώνοντας μάλιστα τον πατέρα του με τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου -αλλά όχι ο Τσίπρας;
Ή μήπως ότι πρέπει να ξεχάσουμε την πρόσφατη πολιτική ιστορία και ειδικά τα γεγονότα όπως είναι η Αποστασία, η θέση του Ανδρέα Παπανδρέου για τη Δεξιά και το ρόλο του Κώστα Μητσοτάκη σε συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους;
Πόση ασέβεια στην Ιστορία χρειάζεται για να μιλάει ακόμη και ο Άδωνις Γεωργιάδης για τον Ανδρέα Παπανδρέου; Και πόση ακρισία για να μην καταλαβαίνουν στο σημερινό ΠΑΣΟΚ τι σημαίνει να βρίσκονται στην ίδια πλευρά με τους συγκεκριμένους πολιτικούς σε ό,τι αφορά την ιστορική μνήμη; Να μην βλέπουν ότι συντάσσονται με όσους αποδομούν σε κάθε ευκαιρία τον Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και όσους τον υπερασπίζονται όπως συνέβη πόλις πρόσφατα με τον Κ. Λαλιώτη, που έσπευσαν να τον φάνε ζωντανό;
Ξέρουν γιατί μιλούν ο Ανδρουλάκης και ο Ραγκούσης, όταν την πέφτουν στον Τσίπρα επειδή έγραψε για τον Ανδρέα όταν οι ίδιοι  μοχθούν για να ακυρώσουν το κόμμα του και την κληρονομιά του; Γιατί δεν βγήκαν από τα ρούχα τους και με την αρθρογραφία που επιχειρούσε να προβάλει τον πατέρα Μητσοτάκη -ιστορικό αντίπαλο του Ανδρέα-σαν τον μεγαλύτερο πολιτικό των τελευταίων δεκαετιών;
Δεν ξέρουμε ποιοι από το ΠΑΣΟΚ θέλουν να συγκυβερνήσουν με τον Άδωνι, όπως καταγγέλλει ο Ραγκούσης, κάποιοι  πάντως άρχισαν να διαβάζουν μαζί του την ιστορία.
Καταλαβαίνει κανείς στη Χαρ. Τρικούπη τι σημαίνει λέει ο Γεωργιάδης: «Ο Αλέξης Τσίπρας καπηλεύεται τον Ανδρέα Παπανδρέου γιατί τον έχει πιάσει η αγωνία και έχει χάσει τον ύπνο του από τις κινήσεις που γίνονται στην κεντροαριστερά»; Ο Άδωνις  ακοίμητος φρουρός της… κεντροαριστεράς και ο Τσίπρας εχθρός της. Τι ζούμε, Θεέ μου…
Πρωτίστως  καταλαβαίνει η Φώφη Γεννηματά τι συμβαίνει όταν οι λύκοι έρχονται ντυμένοι πρόβατα δίπλα της και έσπευσε  να δηλώσει ότι «η προσπάθεια του κ. Τσίπρα να εμφανιστεί ως ο νέος Ανδρέας Παπανδρέου, δεν είναι απλά  αλαζονική και κωμική, είναι Ύβρις». Καμία τέτοια προσπάθεια δεν κάνει ο Τσίπρας. Απλώς λέει πράγματα για τον Παπανδρέου που θα έπρεπε να λέει η ίδια….
Είναι δυνατόν να ισχυρίζεται η πρόεδρος του κόμματος των  χρεοκοπιών και των Μνημονίων ότι ο Τσίπρας «αλυσόδεσε την χώρα, που εκχώρησε τον εθνικό πλούτο»; Ο Τσίπρας αλυσόδεσε τη χώρα ο έτερος γόνος που συμπράττει μαζί της, αφού έσυρε τη χώρα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο και διέσπασε το ΠΑΣΟΚ  που του παραδόθηκε χάριν του ονόματος;
Μπορεί να μιλάει ο Γ. Παπανδρέου, να μιλάει για «σκύλευση» του Ανδρέα Παπανδρέου από τον Τσίπρα, επειδή ο Τσίπρας αναγνωρίζει τον ρόλο του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ; Όταν μάλιστα ο νεότερος Παπανδρέου αποδειχθεί ο μεγαλύτερος σκυλευτής των ιδεών και του ονόματος, παραβιάζοντας όχι μόνο την πολιτική κληρονομιά του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ αλλά ακόμη και την προσωπική διαθήκη του; Ο Τσίπρας είναι ο αποσυνάγωγος του δημοκρατικού  χώρου τα τελευταία χρόνια; Θα μας τρελάνουν…
Πριν από μια δεκαετία, στην παρουσίαση του βιβλίου «Του μιλάνε  τα κύματα»- εκδόσεις Καστανιώτη- που αναφέρεται στον Ανδρέα Παπανδρέου πριν  μπει στην πολιτική  ο Βαγγέλης Βενιζέλος είχε πει: «Ο αληθινός Ανδρέας Παπανδρέου είναι ο ιστορικός Ανδρέας Παπανδρέου, όχι ο προσωπικός ή ο ιδιωτικός Ανδρέας Παπανδρέου. Αληθινός Ανδρέας Παπανδρέου είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου όπως τον προσέλαβε και τον διαμόρφωσε η συλλογική μνήμη των Ελλήνων, δηλαδή η ιστορία του τόπου».
Όποιος θέλει να καταλάβει καταλαβαίνει. Οι υπόλοιποι ας τρέξουν στους… συμβολαιογράφους και τους μιντιάρχες.


ΠΗΓΗ: anoixtoparathyro.gr

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

"ΕΦΥΓΕ" Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ΝΙΚΟΣ ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ

Φορολογούν τη ζωή μας

Ειδησάρια τα μείζονα