Μακεδονικό και πατριωτισμός

Μετά την απελευθέρωση του έθνους από τον Οθωμανικό ζυγό, την απόκτηση της ανεξαρτησίας μας, της ελευθερίας μας, και της συγκρότησης του Ελληνικού κράτους μετά από αιώνες, ουδείς αντιλήφθηκε την οικονομική υποταγή μας στις λεγόμενες τότε Μεγάλες Δυνάμεις και κυρίως στη Μεγάλη Βρετανία.
Μην ξεχνάμε ότι μεσούσης της Ελληνικής επανάστασης και πριν καν ξεκαθαριστεί εάν θα αποκτούσαμε την ανεξαρτησία μας, πιστωτικά ιδρύματα της Γηραιάς Αλβιώνος, μας είχαν ήδη δανείσει με εκατομμύρια λίρες. Φυσικά τα ευαγή τούτα ιδρύματα δεν θα έχαναν τα λεφτά τους και φυσικά δεν τα έχασαν. Μας τα έδωσαν μάλιστα με υψηλό τόκο και κουτσουρεμένα, μόλις το 40% του αρχικού κεφαλαίου έφτασε στα χέρια των προκρίτων, οι οποίοι τα χρησιμοποίησαν στην εμφύλια διαμάχη, κατά του Κολοκοτρώνη του Μακρυγιάννη και άλλων πολεμιστών.
Η ιστορία δείχνει ότι δεν τους ενδιέφερε η επιτυχής ολοκλήρωση της επανάστασης εάν αυτή δεν τους διατηρούσε τα προνόμια και την εξουσία.
Από αυτή τη μαγιά των πολιτικών δημιουργήθηκαν και οι πρώτες αλυτρωτικές τάσεις. Το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος ήταν σε άθλια κατάσταση, αλλά αυτοί ήθελαν να πάρουν την Πόλη (Κωνσταντινούπολη), έλεγαν στο φτωχό λαό για το «μαρμαρωμένο βασιλιά», και πολλά άλλα, οδηγώντας τον σε ένα φανατισμό που τελικά έφερε την καταστροφή με τον αποτυχημένο πόλεμο του 1897.
Πρακτικές μόνο και μόνο για να δημιουργηθούν πολιτικές καριέρες, πάνω στην αγωνία των ελεύθερων Ελλήνων να δούνε τους αδελφούς τους ελεύθερους από τον σκληρό Οθωμανικό ζυγό.
Τούτο επιτεύχθηκε μετά από χρόνια, χάρις στη διορατικότητα του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος ενίσχυσε αμυντικά την Ελλάδα και τάχθηκε στο πλευρό των Άγγλων και Γάλλων, οι οποίοι επιδίωκαν να ενισχύσουν τις ζώνες επιρροής τους, στις νέες χώρες που δημιουργήθηκαν από την κατάρρευση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η Ελλάδα βγήκε νικήτρια, κέρδισε εδάφη ακόμη και στον Ασιατικό χώρο, τα οποία έχασε λίγα χρόνια αργότερα κυνηγώντας να φτάσει στην «κόκκινη μηλιά».
Επειδή η ιστορία είναι αδιάψευστος μάρτυρας διαπιστώνεται ότι όλες οι μεγάλες και οδυνηρές ήττες, συμβαίνουν όταν στην εξουσία βρίσκονται πολιτικές δυνάμεις τις οποίες συνηθίζουμε να τοποθετούμε στα… πολύ Δεξιά του πολιτικού συστήματος, έχοντας πάντοτε σχέση με τη βασιλική οικογένεια που αποδείχθηκε καταστροφική η παρουσία της στη χώρα μας.
Θα μου πείτε γιατί τα θυμήθηκες τώρα ξαφνικά όλα αυτά.
Δυστυχώς παρ’ ότι η ιστορία μας είναι γεμάτη τέτοιων παραδειγμάτων βλέπουμε στις ημέρες μας να ζούμε ανάλογες καταστάσεις με αφορμή την κινητικότητα για την λύση της ονομασίας του γειτονικού κρατιδίου της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.
Από το 1992 έχουμε αναδυθεί σ’ ένα αγώνα άγονο, εθνικά επιζήμιο, τυφλωμένοι για το όνομα Μακεδονία, παρασυρμένοι- ξανά- σε ένα εθνικιστικό κρεσέντο χωρίς λογική, χωρίς σύνεση. Κάποιοι έκτισαν και φιλοδοξούν και τώρα να χτίσουν πολιτικές καριέρες, αδιαφορώντας για τις συνέπειες τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό.
Το μικρό αυτό κρατίδιο πήρε το όνομα Μακεδονία, ως ομόσπονδη Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας από το 1943. Ο Τίτο θέλοντας να κυριαρχήσει στα Βαλκάνια έκανε τη δουλειά του, και οι τότε Ελληνικές κυβερνήσεις δεν αντέδρασαν, με παρέμβαση των ΗΠΑ και δυτικών χωρών, επειδή ο Γιουγκοσλάβος ηγέτης είχε συγκρουστεί με τον Στάλιν και δεν ήθελαν να δημιουργηθούν προβλήματα με άλλες χώρες.
Ήρθε όμως η κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας και ξαφνικά βρεθήκαμε με τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας» μπροστά μας. Και τι κάναμε;
Συλλαλητήρια, κατάρες, εθνικιστικές φωνές, δάκρυα, εμπάργκο, πολεμικές ιαχές. Κάποιες φωνές με σωφροσύνη και λογική πνίγηκαν. Η Μακεδονία είναι Ελληνική.
Οι γνώστες, πολύ καλά του Μακεδονικού, επισημαίνουν ότι ο όρος είναι καθαρά γεωγραφικός και φυσικά η Μακεδονία είναι και Ελληνική.
Αντί να καθίσουμε να μιλήσουμε να διαπραγματευτούμε, να χρησιμοποιήσουμε την οικονομική, διπλωματική και γεωστρατηγική ισχύ που είχαμε, προκειμένου να έχουμε την καλύτερη λύση χωρίς αλυτρωτισμούς από το γειτονικό κρατίδιο, αναλωθήκαμε σε κραυγές, αναλώσαμε απίστευτα μεγάλο διπλωματικό κεφάλαιο, κάνοντας τους αντιπάλους να τρίβουν τα χέρια τους από χαρά.
Απορρίφθηκε ακόμη και το Σλαβομακεδονία, για να φτάσουμε στο σημείο να έχουν αναγνωρίσει τα περισσότερα κράτη του κόσμου το γειτονικό κρατίδιο με το συνταγματικό τους όνομα, στον ΟΗΕ και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς να έχει γίνει δεκτό με την προσωρινή ονομασία Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, άρα το Μακεδονία υπάρχει μέσα, και εμείς να μαλώνουμε σε κάποιες διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις γιατί οι οργανωτές το αποκαλούσαν Μακεδονία.
Το κρατίδιο αυτό όμως από κάπου έπρεπε να κρατηθεί. Έτσι στηρίχθηκε στην Τουρκία που έτρεξε πρόθυμα και βλέποντας την ευκαιρία την άρπαξε από τα μαλλιά.
Έτσι σήμερα οι στρατιωτικοί της ΠΓΔΜ μιλούν καλύτερα τουρκικά παρά αγγλικά, γιατί έχουν εκπαιδευτεί στην Τουρκία, μεγάλα τουρκικά κεφάλαια έχουν επενδυθεί στη χώρα, ενώ σε πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής και του Καυκάσου εκπροσωπείται διπλωματικά από τις Τουρκικές πρεσβείες.
Εάν το ζήτημα της ονομασίας είχε λυθεί από το 1992, τώρα οι κάτοικοί του θα μιλούσαν Ελληνικά, θα είχε πλήρη οικονομική εξάρτηση από τη χώρα μας, το Σύνταγμά του θα είχε αλλάξει, οι κούφιοι αλυτρωτισμοί θα είχαν εξαφανιστεί, θα ήταν ένας σημαντικός σύμμαχος.
Αν δεν βρεθεί και τώρα λύση η ονομασία σκέτο Μακεδονία θα αναγνωριστεί από όλα τα κράτη μέλη του ΟΗΕ (τώρα το έχουν αναγνωρίσει 143 από τις 198 χώρες), εκτός από εμάς και την Κύπρο, η διείσδυση της Τουρκίας θα ενταθεί και οι διεθνείς οργανισμοί θα το κάνουν δεκτό, αποδεχόμενοι τον αυτοπροσδιορισμό τους.
Εμείς απλά θα καθόμαστε σε μια γωνία και θα μυξοκλαίμε.
Θα μου πείτε δεν το ξέρουν αυτό οι πολιτικοί που αντιδρούν στη χώρα μας;
Βεβαίως και γνωρίζουν ποια θα είναι η εξέλιξη σε περίπτωση που δεν βρεθεί λύση με σύνθετη ονομασία.
Απλά παίζουν ξανά πολιτικά παιχνίδια, κάνουν φτηνή αλλά επικίνδυνη αντιπολίτευση, χτίζουν ξανά πολιτικές καριέρες, αδιαφορώντας για το κόστος και την απομόνωση της χώρας μας.
Αυτό όμως δε λέγεται πατριωτισμός. Τέλος.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

"ΕΦΥΓΕ" Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ΝΙΚΟΣ ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ

Φορολογούν τη ζωή μας

Ειδησάρια τα μείζονα