Το παρελθόν, το μακεδονικό, οι μοιραίοι και ο ηγέτης


Ζούμε ιστορικές περιόδους, στις οποίες κρίνεται η πορεία κρατών και εθνών, παράλληλα όμως αναδεικνύονται πολιτικοί ηγέτες, ενώ άλλοι κατακρημνίζονται ή μετατρέπονται σε οδυνηρά πρόσωπα που οδηγούν σε εθνικές καταστροφές.
Όλα δείχνουν ότι η συμφωνία των Πρεσπών και η λύση που δίνεται με το γειτονικό κράτος της Βόρειας Μακεδονίας, πλέον, οδηγεί σε πλήρη αναδιάταξη τον πολιτικό χάρτη στη χώρα, Κόμματα οδηγούνται στην εξαφάνιση, ενώ άλλα θα κυριαρχήσουν σε χώρους που μένουν… ορφανοί.
Η ιστορία της χώρας είναι πλούσια σε παραδείγματα, με το χώρο της Δεξιάς να καταγράφεται με αρνητικό πρόσημο, διότι διαχρονικά- με λίγες εξαιρέσεις- προέτασσε το στενό κομματικό συμφέρον και τη δίψα για εξουσία από το εθνικό.
Για να μην ξεχνιόμαστε. Με τι υποσχέσεις και συνθήματα κέρδισαν τις εκλογές το 1920 και οδήγησαν τη χώρα στη Μικρασιατική καταστροφή, από πού προήλθαν τα στελέχη της δικτατορίας Μεταξά, οι συνεργάτες των Γερμανών καταχτητών και τα τάγματα ασφαλείας από ποιο χώρο προερχόταν, στους 62 Μάρτυρες του Ηρακλείου που εκτελέστηκαν στο Γάζι γιατί δεν υπάρχει κανένα στέλεχος του τότε λαϊκού κόμματος, πως οδηγηθήκαμε στο εμφύλιο- και με λάθη της Αριστεράς- και στη συνέχεια ποιοι συντήρησαν ένα άγριο μετεμφυλιακό κράτος με εκτελέσεις, φυλακίσεις και εξορίες. Από πού προέρχονταν οι ηγέτες της επτάχρονης δικτατορίας που έφυγε με την τραγωδία της Κύπρου.
Αυτά και πολλά άλλα δεν πρέπει να τα προσπερνούμε, πολύ περισσότερο δε να τα ξεχνούμε.
Ερχόμαστε τώρα στο σήμερα με τη συμφωνία των Πρεσπών.
Όλοι γνωρίζουν ότι η διαμάχη με το γειτονικό κράτος είχε τραβήξει αρκετά με ευθύνη εθνικιστικών κύκλων και των δύο πλευρών, με την πρώην ηγεσία της πΓΔΜ, με πρωθυπουργό το Νικόλα Γκρουέφσκι, να επιδίδεται σε μια άνευ προηγουμένου επιθετική εθνικιστική πολιτική που δυναμίτιζε κάθε προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος.
Την ίδια ώρα οι πλειοψηφία των χωρών μελών του ΟΗΕ είχε αναγνωρίσει τη γείτονα χώρα με το τότε συνταγματικό της όνομα, ως Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Η άνοδος του Ζόραν Ζάεφ άνοιξε το παράθυρο λύσης ενός σοβαρού θέματος, που ουσιαστικά είχε επιβαρύνει την εξωτερική πολιτική της χώρας μας, γιατί σπαταλούσαμε διπλωματικό κεφάλαιο σε ένα ήσσονος σημασίας ζήτημα, έχοντας αφήσει ζωτικό χώρο στην Τουρκία η οποία και τον εκμεταλλεύτηκε με θετικά αποτελέσματα για την ίδια.
Η οργάνωση του στρατού έγινε με τη βοήθεια της Τουρκίας, ενώ στήθηκαν ιδιωτικά σχολεία και πανεπιστήμια ισλαμικής κατεύθυνσης. Οι νέοι και οι νέες της Βόρειας Μακεδονίας, απ’ όπου θα προέλθει το στρατιωτικό, διπλωματικό και πολιτικό προσωπικό της χώρας, διδάσκονταν με τέτοιο τρόπο που ενίσχυε την ενδυνάμωση του ισλαμικού τόξου στα Δυτικά Βαλκάνια και την Τουρκική επιρροή.
Τα στελέχη του μικρού και αδύναμου στρατού μιλούσαν καλύτερα την Τουρκική γλώσσα απ’ ότι τα Αγγλικά, ενώ είχε διαρρεύσει η πρόθεση της Τουρκίας να δημιουργήσει στρατιωτική βάση εντός της πΓΔΜ, σε απόσταση 30 χιλιομέτρων από τα Ελληνικά σύνορα.
Όλες αυτές οι εξελίξεις είχαν ανησυχήσει έντονα όχι μόνο τη χώρα μας, αλλά και όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και τις ΗΠΑ, που δεν ήθελαν με τίποτα να δούνε μια σταθεροποίηση της Τουρκικής και κατ’ επέκταση της ισλαμικής επιρροής στα Βαλκάνια.
Η κυβέρνηση της Ελλάδας με τον υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Κοτζιά, έπιασαν την ευκαιρία και μένοντας σταθεροί στην εθνική γραμμή, για ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων, αποκαθήλωση του αλυτρωτισμού και ενίσχυση των φιλικών σχέσεων, έφτασαν σε μια συμφωνία η οποία ευνοεί τα εθνικά μας συμφέροντα.
Βέβαια όταν συνάπτεις μια συμφωνία εν καιρώ ειρήνης, έχεις θετικά αλλά και αρνητικά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το ισοζύγιο είναι σαφώς υπέρ της χώρας μας.
Τούτο σαφέστατα το γνωρίζει και η ηγεσία της Ν.Δ. που υπέκυψε, δυστυχώς, στις ακροδεξιές φωνές και στους εθνικιστικούς κύκλους που υπάρχουν εντός της, φοβούμενη τυχόν διάσπαση. Παράλληλα οδήγησε το Κόμμα της σε απαξία έναντι των Ευρωπαίων, ακόμη και εκείνων που προέρχονται από το ίδιο ιδεολογικό χώρο, και τούτο έγινε ιδιαιτέρως εμφανές κατά την επίσκεψη της Καγκελαρίου της Γερμανίας, Άγγελα Μέρκελ, στην Ελλάδα.
Οι αιτιάσεις για εθνότητα και γλώσσα αποτελούν δικαιολογία που δεν αντέχει και απλά χαϊδεύει τα αυτιά των ακραίων. Μην ξεχνάμε ότι η λύση που πέτυχε η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, είναι όχι μόνο απολύτως σύμφωνη με όσα επιδίωκε εδώ και χρόνια η χώρας μας με κυβερνήσεις τόσο της Ν.Δ., όσο και του ΠΑΣΟΚ, αλλά ακόμη καλύτερη.
Επομένως για μια ακόμη φορά ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος θέτει υπεράνω του εθνικού συμφέροντος το μικροπολιτικό, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που έχει στη χώρα και στον εθνικό διχασμό που οδηγεί.
Όσον αφορά στο ΚΙΝΑΛ έχει μετατραπεί σε ουρά της Ν.Δ. και οδηγείται σταθερά στην εξαφάνιση.  
Η συμφωνία των Πρεσπών θα εγκριθεί από το Ελληνικό κοινοβούλιο και το αποτέλεσμά της διαχρονικά θα οδηγήσει στην ενίσχυση των σχέσεων μας με τη Βόρεια Μακεδονία, με σημαντικά οφέλη σε πολιτικό, οικονομικό και διπλωματικό επίπεδο. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει θετικά αυτή την εξέλιξη αποδίδοντας τα εύσημα σε εκείνους που είχαν το θάρρος και τη διορατικότητα να προχωρήσουν μπροστά.
Κερδισμένος βγαίνει σαφώς ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος αναλαμβάνει πλέον την ηγεσία του προοδευτικού χώρου, ενώ παράλληλα στα μάτια των Ευρωπαίων αναδεικνύεται σε ηγέτη και ισχυρό πολιτικό παράγοντα.
Δεν είναι τυχαίο το άρθρο της συντηρητικής Γερμανικής εφημερίδας Die Welt, στο οποίο σημειώνει: «Μόνον ένας -από τους αρχηγούς κρατών του δυτικού κόσμου -επιδεικνύει θάρρος, αποφασιστικότητα και διορατικότητα. Είναι ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας… Αντιστέκεται στο κενό ηγεσίας της Δύσης.… (Στο Μακεδονικό) έπραξε το σωστό  και απέδειξε σπάνιες ηγετικές αρετές: διορατικότητα, ενεργητικότητα και θάρρος».

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

"ΕΦΥΓΕ" Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ΝΙΚΟΣ ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ

Φορολογούν τη ζωή μας

Ειδησάρια τα μείζονα