Η δική τους, μακρινή δικαιοσύνη
Του Θανάση Καμπαγιάννη
Μέχρι να δούμε τη δικαιοσύνη να λειτουργεί έτσι στην
δικαστηριακή καθημερινότητα… μέχρι τότε: σήμερα η δικαστική εξουσία έβγαλε από
τη φυλακή (με θετική εισαγγελική πρόταση και απόφαση κατά πλειοψηφία) τον
οργανωτή του χρυσαυγίτικου τάγματος εφόδου που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα. Μια
δική τους δικαιοσύνη, μια άλλη δικαιοσύνη, τόσο μακρινή για τα δεδομένα του
ποινικού μας συστήματος, για την ακρίβεια δύο δικαιοσύνες: δύο μέτρα και δύο
σταθμά.
Ποτέ δεν είχαμε αυταπάτες: δεν υπάρχει πίσω από αυτή την
υπόθεση μια ισχυρή φαμίλια που έχει χάσει τον άνθρωπό της – υπάρχει μια λαϊκή
οικογένεια από το Κερατσίνι. Δεν υπάρχει η πρεσβεία μιας ισχυρής χώρας που να
τρώει τον κόσμο με τα τηλέφωνά της – υπάρχει μόνο η φωνή του αντιφασιστικού
κινήματος. Δεν υπάρχει το φόβητρο της αντιτρομοκρατικής και των εισαγγελέων της
– υπάρχει μόνο το αίτημα για δικαιοσύνη που ανάγκασε το κράτος, αλλά ποτέ δεν
το μετασχημάτισε.
Κανένας θεσμός της αστικής κοινωνίας, καμία εξουσία, δεν
πρόκειται να σταθεί αποφασιστικά απέναντι στη φασιστική απειλή. Μόνο η δράση
ενός εξωθεσμικού, δημοκρατικού κινήματος αποτελεί ικανή συνθήκη για το τσάκισμα
του φασισμού. Αυτό το κίνημα οργανώνουμε, με τη δική του πολιτική, τους δικούς
του στόχους, τους δικούς του θεσμούς. Και ένα από τα καθήκοντα αυτού του
κινήματος είναι και η παρέμβαση στο Εφετείο της μεγάλης δίκης της Χρυσής Αυγής
που (μην ξεχνιόμαστε) θα αρχίσει τους επόμενους μήνες: για να εξασφαλίσουμε ότι
αυτοί που σφάγιασαν μετανάστες, μουσικούς, συνδικαλιστές και αντιφασίστες, θα
επιστρέψουν στη φυλακή για να εκτίσουν το σύνολο της ανασταλείσας ποινής τους.
Πηγή: www.rosa.gr